34 EXERCISES OF FREEDOM

 

September 14­–24, 2016 at Parko Eleftherias

Athens Municipality Arts Center

 

You are invited to be part of the Parliament of Bodies documenta 14 public program, hosted in the Athens Municipality Arts Center at Parko Eleftherias in September 2016. What will happen here during ten days of programming is neither a conference nor an exhibition.

 

We have avoided conventional museological names that establish distinctions between talk and performance, theory and action, criticism and art. Instead, we invited forty-five participants to “exercise freedom” within the building, which, not long ago, served as the headquarters of the military police during the dictatorship years. We understand freedom, with Foucault, as neither an individual property nor a natural right, but rather as a practice. We drift in history. There is a space. There are some bodies. There are some voices. But what does it mean to be together, here, now? What can be done? Who and what are made visible? Whose voices can be heard and which remain silent? How can the public sphere be reorganized?

 

In the Parliament of Bodies, you will find neither individual chairs within the building nor a fixed architecture. We avoid positioning the audience as aesthetic visitors or neoliberal consumers. We also reject the democratic fiction of the semicircular amphitheater. We claim—with Oskar Hansen—the political potential of the “open form.” Andreas Angelidakis’s soft architecture consisting of sixty-eight blocks of ruins (the ruins of a democratic parliament?) can be assembled and re-arranged in endless ways, creating multiple and transient architectures for the Parliament of Bodies. You are invited to actively construct this political theater every day, interrogating location, hierarchy, visibility, scale…

 

The 34 Exercises of Freedom aim to write a queer anticolonial symphony of Europe from the 1960s, scripting dialogue and giving visibility to dissident, heterogeneous, and minor narratives. We start by bringing together the radical left tradition with the anti-colonial fight for sovereignty of indigenous movements within Europe. The voice of Antonio Negri­­—one of the founders of the Potere Operaio (Workers’ Power) group in 1969 and member of Autonomia Operaia in Italy—meets the voice of Niillas Somby—the political rights activist fighting for Sámi sovereignty in the north of Norway. Both were accused of different forms of terrorism during the 1970s.

 

Sidestepping the established opposition of dictatorship and democracy, we try to understand the failures of transitioning to democracy within neoliberal regimes, not only in the case of Greece but also in Spain, Argentina, or Chile: how freedom was misunderstood as the free market. Whereas the 1980s are often portrayed as a time of decline for social emancipation movements, one that heralded the arrival of a new democratic consensus within capitalism—replacing ideological opposition with economic growth—anticolonial, feminist, queer, and anti-AIDS fights started to point out the cracks within western hegemonic discourse. Might it be possible to think the Greek notion of eleftheria (freedom) against the capitalist notion of freedom? Progressively during this ten-day dialogue we aim to introduce contemporary languages of resistance, from the Kurdish revolution in Rojava to the queer, transgender, sex-workers’, and migrant voices in Turkey, Greece, Mexico, or Brazil, from contemporary indigenous fights for restitution to new political and artistic practices dedicated to invent new forms of affect, knowledge, and political subjectivity, such as ecosex, queer-indigenism, and radical performativity. Together they draw a different political and poetic map of Europe than the one designed by the European Union.

 

Participants:

 

Adespotes Skiles, AMOQA (Athens Museum of Queer Arts), Andreas Angelidakis, Anna Apostolelli, Contemporary Social History Archives (ASKI), Hawzhin Azeez, Angela Brouskou, Rüzgâr Buşki, Clémentine Deliss, Linnea Dick, Maria F. Dolores, Theatro Domatiou, Bonita Ely, Panayotis Evangelidis, Daniel García Andújar, Macarena Gómez-Barris, Stathis Gourgouris, Irena Haiduk, Jack Halberstam, Candice Hopkins, Regina José Galindo, Chief Robert Joseph, Nelli Kampouri, Vangelis Karamanolakis, Kostis Karpozilos, Kostis Kornetis, Sevval Kılıç, Katerina Labrinou, Quinn Latimer, Prasini Lesvia, Ana Longoni, MiniMaximum ImproVision, Naeem Mohaiemen, Antonio Negri, Gizem Oruç, Neni Panourgía, Anna Papaeti, Jørgen Flindt Pedersen, Paul B. Preciado, Judith Revel, Tasos Sakellaropoulos, Georgia Sagri, Niillas Somby, Annie Sprinkle and Beth Stephens, Erik Stephensen, Adam Szymczyk, Diana Taylor, Prodromos Tsinikoris, Margarita Tsomou, Eirini Vakalopoulou, Ioanna Vogli, Tina Voreadi, Pantelis Voulgaris, and Sergio Zevallos

source:

DOCUMENTA 14

 

34 ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

14-24 Σεπτεμβρίου 2016 στο

Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, Πάρκο Ελευθερίας

 

Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στη Βουλή των Σωμάτων, το πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της documenta 14, το οποίο φιλοξενείται τον Σεπτέμβριο του 2016 στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, στο Πάρκο Ελευθερίας. Αυτό που θα συμβεί εδώ αυτό το δεκαήμερο δεν είναι ούτε συνέδριο ούτε έκθεση.

 

Αποφύγαμε τους συμβατικούς μουσειολογικούς χαρακτηρισμούς που επιβάλλουν διακρίσεις ανάμεσα στον λόγο και την πράξη, τη θεωρία και τη δράση, την κριτική και την τέχνη. Αντίθετα, έχουμε προσκαλέσει 45 συμμετέχοντες να «ασκήσουν την ελευθερία» μέσα σε αυτό το κτίριο, που, στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, χρησιμοποιείτο ως έδρα της στρατιωτικής αστυνομίας κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας. Αντιλαμβανόμαστε την ελευθερία, όπως ο Φουκώ– όχι ως ατομική ιδιοκτησία ούτε ως φυσικό δικαίωμα, αλλά ως πρακτική. Παρασυρόμαστε από το ρεύμα της Ιστορίας. Υπάρχει ένας χώρος. Υπάρχουν κάποια σώματα. Υπάρχουν κάποιες φωνές. Τι σημαίνει να είμαστε μαζί, εδώ, τώρα; Τι μπορεί να γίνει; Ποιος και τι γίνεται ορατό; Ποιες φωνές μπορούν να ακουστούν και ποιες παραμένουν σιωπηλές; Πώς μπορεί να αναδιοργανωθεί η δημόσια σφαίρα;

Δεν θα βρείτε ούτε ατομικά καθίσματα ούτε μια σταθερή αρχιτεκτονική στη Βουλή των Σωμάτων. Έχουμε αποφύγει την αντιμετώπιση του κοινού ως αισθητικού επισκέπτη ή νεοφιλελεύθερου καταναλωτή. Έχουμε επίσης απορρίψει τη δημοκρατική μυθοπλασία του ημικυκλικού αμφιθεάτρου. Διεκδικούμε –μαζί με τον Oskar Hansen– το ευκταίο της «ανοιχτής μορφής» στην πολιτική. Η μαλακή αρχιτεκτονική του Ανδρέα Αγγελιδάκη, που αποτελείται από 68 μπλοκ ερειπίων (τα ερείπια ενός δημοκρατικού κοινοβουλίου;) μπορεί να συναρμολογηθεί και να τοποθετηθεί εκ νέου με άπειρους τρόπους, δημιουργώντας πολλαπλές εφήμερες αρχιτεκτονικές για τη Βουλή των Σωμάτων. Είστε ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχετε στην καθημερινή διαμόρφωση αυτού του πολιτικού θέατρου, που αμφισβητεί την τοποθεσία, την ιεραρχία, την ορατότητα, την κλίμακα…

 

Οι 34 Ασκήσεις Ελευθερίας έχουν στόχο να συνθέσουν μια queer αντιαποικιακή ευρωπαϊκή συμφωνία με αφετηρία τη δεκαετία του 1960 έως σήμερα, εμπλέκοντας στο διάλογο και φέρνοντας στο προσκήνιο αντιφρονούσες, ετερογενείς και αποσιωπημένες αφηγήσεις. Αρχίζουμε φέρνοντας κοντά την παράδοση της ριζοσπαστικής Αριστεράς και τον αντι-αποικιοκρατικό αγώνα για εθνική κυριαρχία των αυτόχθονων πληθυσμών στην Ευρώπη. Η φωνή του Antonio Negri ­–ενός από τους ιδρυτές του κινήματος Potere Operaio (Εργατική Εξουσία), το 1969, και μέλος της ιταλικής Autonomia Operaia (Εργατική Αυτονομία)– συναντά τη φωνή του Niillas Somby – ακτιβιστή για τα πολιτικά δικαιώματα και την εθνική κυριαρχία των Σάμι, στον βορρά της Νορβηγίας. Τη δεκαετία του 1970, και οι δύο αντιμετώπισαν διαφορετικές κατηγορίες ως τρομοκράτες.

 

Παραμερίζοντας την καθιερωμένη αντίθεση δικτατορίας και δημοκρατίας, προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τις αποτυχίες της μετάβασης από τη δικτατορία στη νεοφιλελεύθερη δημοκρατία, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία, την Αργεντινή ή τη Χιλή: πώς η έννοια της ελευθερίας ταυτίστηκε με την ελεύθερη αγορά. Ενώ η δεκαετία του 1980 παρουσιάζεται συχνά ως περίοδος παρακμής για τα κινήματα κοινωνικής απελευθέρωσης και ως προάγγελος της εμφάνισης μιας καινούργιας δημοκρατικής συναντίληψης μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού –προτάσσοντας στη θέση της ιδεολογικής αντίθεσης την οικονομική ανάπτυξη– τα αντι-αποικιοκρατικά, φεμινιστικά, queer και αντι-AIDS κινήματα άρχισαν να καταδεικνύουν τα κενά στον Δυτικό ηγεμονικό λόγο. Είναι άραγε δυνατό να συλλάβουμε την ελευθερία πέρα από την καπιταλιστική της αντίληψη; Σταδιακά, μέσα σε αυτό το δεκαήμερο διάλογο σκοπεύουμε να αρθρώσουμε σύγχρονες γλώσσες αντίστασης, από την κουρδική επανάσταση της Rojava ως τους queer, τρανσέξουαλ, εκδιδόμενους και τις φωνές των μεταναστών στην Τουρκία, την Ελλάδα, στο Μεξικό ή στη Βραζιλία, τους σύγχρονους αγώνες για την αποκατάσταση των αυτόχθονων πληθυσμών, τις νέες πολιτικές και καλλιτεχνικές πρακτικές που επινοούν νέες μορφές επίδρασης, γνώσης και πολιτικής υποκειμενικότητας, όπως ecosex, queer-indigenism και ριζοσπαστική επιτελεστικότητα. Όλοι μαζί σχεδιάζουν έναν πολιτικό και ποιητικό χάρτη της Ευρώπης διαφορετικό από εκείνον που σχεδίασε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

Συμμετέχουν:

 

Αδέσποτες Σκύλες, AMOQA (Athens Museum of Queer Arts), Ανδρέας Αγγελιδάκης, Daniel García Andújar, Άννα Αποστολλέλη, Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), Hawzhin Azeez, Ειρήνη Βακαλοπούλου, Ιωάννα Βόγλη, Macarena Gómez-Barris, Τίνα Βορεάδη, Παντελής Βούλγαρης, Rüzgâr Buşki, Στάθης Γουργουρής, Clémentine Deliss, Linnea Dick, Maria F. Dolores, Θέατρο Δωματίου, Bonita Ely, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Sergio Zevallos, Irena Haiduk, Jack Halberstam, Candice Hopkins, Regina José Galindo, Αρχηγός Robert Joseph, Νέλλη Καμπούρη, Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Κωστής Καρπόζηλος, Κωστής Κορνέτης, Sevval Kılıç, Κατερίνα Λαμπρινού, Quinn Latimer, Πράσινη Λεσβία, Ana Longoni, MiniMaximum ImproVision, Naeem Mohaiemen, Άντζελα Μπρούσκου, Antonio Negri, Gizem Oruç, Νένη Πανουργιά, Άννα Παπαέτη, Jørgen Flindt Pedersen, Paul B. Preciado, Judith Revel, Γεωργία Σαγρή,Τάσος Σακελλαρόπουλος, Niillas Somby, Annie Sprinkle και Beth Stephens, Erik Stephensen, Adam Szymczyk, Diana Taylor, Πρόδρομος Τσινικόρης, Μαργαρίτα Τσώμου.

SUBSCRIBE